Ελεύθερο

                               Τι να ‘ναι ποίηση                        

Τι να ‘ναι ποίηση…

Θαρρώ ‘κείνες οι λέξεις που δεν ειπωθήκαν ακόμα

εκείνα τα χρώματα,

που τα κρατάει κλειστά το ουράνιο τόξο

αυτό το άρωμα που ‘ναι καλά κρυμμένο μες το χώμα

αυτή η μορφή, που ‘ναι στη σκέψη μας απ’ όξω.

Θαρρώ της γέννας πως είναι το ασπράδι

που δεν υπάρχουν χρώματα για να το ζωγραφίσουν

μένει λευκό, ακόμα και στο βράδυ

στέκει εκεί σαν λέξη αγέννητη

ώσπου ανάσα και ζωή να του χαρίσουν.

Θαρρώ πως είναι εκείνοι οι ροδαμοί

που δεν εσπάρθηκαν ακόμη σε χωράφι

λευκά ριπίδια που δεν έζησαν ακόμη ανατολή

γιατί δεν βρέθηκε ακόμα περβολάρης

σπόροι αγέννητοι,

που περιμένουν στου παράδεισου το ράφι.

Θαρρώ πως είναι η κατάρα αυτού που γράφει

να προσπαθεί μες το εγώ να φέρει ειρήνη

μετά στον κόσμο

κι αν μπορεί αιώνια να μείνει.

Θαρρώ ‘κείνες οι λέξεις που σε κάνουν να πεθαίνεις

που όμως στο τέλος, σου δίνουνε ζωή.

Τι να ‘ναι ποίηση;

Μέχρι την τελευταία μου ανάσα,

εύχομαι να μην το μάθω

να συνεχίζεται η μαγεία μέχρι τότε

και μέχρι τότε, εγώ απλά να γράφω.

                           ( από την ποιητική συλλογή «Άς ποιήσουμε » )