Πεμπτουσία

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

********************************

                                                         νέα δική μου στιχουργική μορφή

                                           Οι γελαστές αυλές

Σαν ηχούν ξανά ‘κείνα τα σήμαντρα της λευτεριάς

μιας ανάσας λεύτερης και που μυρίζει  γιασεμί

θα έρχεται πάλι η άνοιξη με λέξεις μιας ελιάς

θα μοιάζει ανθοστόλιστη σαν το γλυκό φιλί.

Και θα ξυπνούν γλυκά οι μυστικές μας δοξασίες

σα να ‘ναι πρώτη του Μαγιού ροδόπλαστη να μοιάζει

αυτή η μέρα που ξανά θυμίζει τις αξίες

αυτή η μέρα που ξανά, χαμόγελα μοιράζει.

Οι αετοί πετούν ψηλά σκίζοντας τον αγέρα

θυμίζοντας πως τα φτερά ψηλότερα σε πάνε,

όταν κοιτάς το γαλανό σκιάζεται η φοβέρα

μαθαίνουνε τ’ άστρα σιγά, σιγά να αγαπάνε.

Γεμίζουν με παιδιά οι γελαστές αυλές

και το φεγγάρι σαν παιδί τα σύννεφα πειράζει

μια γειτονιά είναι όλα δίχως αμυχές

κι όλα φωνάζουνε στη γη, κάτι πως αλλάζει.

Θα μοιάζει ανθοστόλιστη σαν το γλυκό φιλί

αυτή η μέρα που ξανά χαμόγελα μοιράζει

μαθαίνουνε τ’ άστρα σιγά, σιγά να αγαπάνε

κι όλα φωνάζουνε στη γη, κάτι πως αλλάζει.

       ( από την ποιητική συλλογή «Περίπατος Δημιουργίας» )